PGS/Vogel – CWO 7: De Kraker van de Chaosklasse!
Zaterdagochtend vroeg. De zon scheen, de koffie deed z’n werk en CWO 7 mocht weer op pad, dit keer richting PGS/Vogel.
Een vereniging waar niemand ooit van gehoord had, maar hé, avontuur hoort bij het spel.
Eenmaal aangekomen wist je het meteen: dit is pure kelderklasse. ‘
De sleutel van de kleedkamer? Die moest eerst bij de buren worden gehaald. Twintig minuten later zaten we dan eindelijk binnen, klaar voor de strijd (of in elk geval voor de warming-up).
Bespreking? Geen tijd. De wedstrijd stond al op het punt te beginnen. Nou ja, bijna.De scheids moest eerst nog even het veld kalken.
Eindelijk: de aftrap! PGS/Vogel begon, maar na vijf minuten stond Enes al oog in oog met de keeper. In plaats van zelfzuchtig te zijn, legde hij ‘m keurig af op Jamairo, die de 0–1 binnentikte. Teamwork op z’n best.
Niet veel later zette Jamairo zelf een aanval op, stak Alda prachtig diep, en bam: 0–2. Een echt spitsendoelpunt.
En vlak voor rust maakte Alda er nog eentje, een keiharde schuiver die de keeper door de benen glipte. Halverwege stond het gewoon 0–3 voor CWO 7. Dromen bestaan!
De tweede helft begon… iets zonniger dan gewenst. Keeper JP stond pal in de zon en kreeg een lullig boogballetje over zich heen: 1–3. Maar geen paniek, want CWO kreeg een corner. Enes slingerde ‘m perfect voor, en een speler van PGS besloot ‘m zélf maar in de kruising te jagen. 1–4! We telden ‘m gewoon als “assisted by CWO 7”.
Toen werd het weer even typisch zevende klasse: Jurvan kreeg een trap op z’n kuit, maar volgens de scheids was dat blijkbaar zijn eigen schuld. Vrije trap tegen én een gele kaart erbij, logica van het hoogste niveau.
Even later bleek PGS/Vogel met 12 man te spelen, maar dat maakte de scheids allemaal niet uit. “Ik tel nog steeds 22 spelers,” zei hij bloedserieus. Ja, maar scheids, die horen niet allemaal van hetzelfde team te zijn!
Toch hield CWO 7 het hoofd koel en speelde het volwassen uit. Eindstand: 2–4. De eerste winst van het seizoen!
Iedereen gaf alles, de combinaties liepen beter dan ooit, en het hoge druk zetten werkte eindelijk met z’n elven. En gelukkig maar, want trainer Gerald had al aangekondigd dat we bij verlies strafrondjes mochten lopen…
Kortom: drie punten, een goed gevoel en genoeg stof voor in de kantine.
Deze uitslag smaakt naar meer, tot de volgende, waar hopelijk de scheids het krijtlijntje vooraf trekt.
Een vereniging waar niemand ooit van gehoord had, maar hé, avontuur hoort bij het spel.
Eenmaal aangekomen wist je het meteen: dit is pure kelderklasse. ‘
De sleutel van de kleedkamer? Die moest eerst bij de buren worden gehaald. Twintig minuten later zaten we dan eindelijk binnen, klaar voor de strijd (of in elk geval voor de warming-up).
Bespreking? Geen tijd. De wedstrijd stond al op het punt te beginnen. Nou ja, bijna.De scheids moest eerst nog even het veld kalken.
Eindelijk: de aftrap! PGS/Vogel begon, maar na vijf minuten stond Enes al oog in oog met de keeper. In plaats van zelfzuchtig te zijn, legde hij ‘m keurig af op Jamairo, die de 0–1 binnentikte. Teamwork op z’n best.
Niet veel later zette Jamairo zelf een aanval op, stak Alda prachtig diep, en bam: 0–2. Een echt spitsendoelpunt.
En vlak voor rust maakte Alda er nog eentje, een keiharde schuiver die de keeper door de benen glipte. Halverwege stond het gewoon 0–3 voor CWO 7. Dromen bestaan!
De tweede helft begon… iets zonniger dan gewenst. Keeper JP stond pal in de zon en kreeg een lullig boogballetje over zich heen: 1–3. Maar geen paniek, want CWO kreeg een corner. Enes slingerde ‘m perfect voor, en een speler van PGS besloot ‘m zélf maar in de kruising te jagen. 1–4! We telden ‘m gewoon als “assisted by CWO 7”.
Toen werd het weer even typisch zevende klasse: Jurvan kreeg een trap op z’n kuit, maar volgens de scheids was dat blijkbaar zijn eigen schuld. Vrije trap tegen én een gele kaart erbij, logica van het hoogste niveau.
Even later bleek PGS/Vogel met 12 man te spelen, maar dat maakte de scheids allemaal niet uit. “Ik tel nog steeds 22 spelers,” zei hij bloedserieus. Ja, maar scheids, die horen niet allemaal van hetzelfde team te zijn!
Toch hield CWO 7 het hoofd koel en speelde het volwassen uit. Eindstand: 2–4. De eerste winst van het seizoen!
Iedereen gaf alles, de combinaties liepen beter dan ooit, en het hoge druk zetten werkte eindelijk met z’n elven. En gelukkig maar, want trainer Gerald had al aangekondigd dat we bij verlies strafrondjes mochten lopen…
Kortom: drie punten, een goed gevoel en genoeg stof voor in de kantine.
Deze uitslag smaakt naar meer, tot de volgende, waar hopelijk de scheids het krijtlijntje vooraf trekt.