Internationale Voetbaldag: een kijkje in de keuken
Het is zaterdagochtend 11.00 uur als de lucht nog blauwer is dan ons thuisshirt. Twee grote vrachtwagens komen het Trimpad op. Ruim vier uur voor aanvang geeft de crew zichzelf rustig de tijd om een viertal camera's ter grootte van een gemiddelde JO15-speler klaar te zetten rondom het hoofdveld. Vanuit de speciaal opgezette videotoren op de middenlijn tussen veld 1 en 2 hebben zij een mooi overzicht over het veld en de tribune, die binnen enkele ogenblikken goed gevuld zal zijn. "Het gras is altijd groener aan de overkant" is een spreekwoord dat je vandaag niet zal horen, waarvoor onze grote dank aan de inmiddels vertrouwde veldmeesters Henk en Anita.
Om half twaalf lopen vader en zoon de kantine binnen. Aan het accent van de vader maken we op dat de familie ergens in de regio Mechelen woonachtig moet zijn. Ze vragen of het centrum in de buurt is, aangezien onze kantine pas om 13.00 uur opengaat voor publiek. Na een uitgebreide instructie vertrekt het gezin vol goede moed, in de hoop nog even snel een pintje te kunnen scoren, waarna hij om 13.00 uur stipt weer voor de deur zal staan. De toekomst leert dat hij het zekere voor het onzekere neemt en zelfs om 12.50 uur alweer terug is. Zo is hij één van de eersten die wordt geholpen. Het barpersoneel is vandaag op volle oorlogssterkte, evenals de bevoorrading. De stewards worden gebriefd, portofoons uitgedeeld en het is een kwestie van tijd totdat iedereen op zijn post staat. Parkeerwachters, ballenjongens, EHBO, VIP-gasten ontvangstcomité, allemaal enthousiaste vrijwilligers die tijdens deze zomerstop wederom bereid zijn gevonden om hun steentje bij te dragen aan dit mooie evenement. Iets wat in Vlaardingen toch echt alleen bij CWO kan.
Om half drie wordt de halve perstribune afgezet om een opstijg- en landingsbaan in te richten voor de drone van Olympiakos. Het video-analysenteam kan zo live meekijken vanuit hoog in de lucht, alsof je in het topje van Stadion Camp Nou zit. Maar daar wil je natuurlijk helemaal niet zitten als je ook op het Trimpad in Vlaardingen bent uitgenodigd. En zo staat de wedstrijd op het punt van beginnen. De tribune is tot de nok toe gevuld. Waar de Belgen met een pintje in de hand rustig zitten te wachten op wat komen gaat, nemen onze Griekse gasten het heft in eigen handen. Luidkeels zingen zij de ene chant na de andere, velen met gebalde vuist. Wie dacht dat ze dit niet lang vol zouden houden, kwam bedrogen uit. Pas na het allerlaatste fluitsignaal geven ze zichzelf de ruimte om weer even op adem te komen. Chapeau, zeker gezien de 30 graden celsius die alle aanwezigen te trotseren hebben.
Zodra het eerste fluitsignaal klinkt, komt een Franse ex-prof bij ons op de perstribune zitten. Karembeu, zo luidt zijn achternaam. Hij begeleidt momenteel de jeugdtrainers van Olympiakos, waar hij op het WK van 1998 nog met de wereldbeker omhoog stond. Voor iemand die pas een kleine twee maanden later het levenslicht zag, is dat niet iemand die je direct herkent. Marlon, grensrechter en scheidsrechter binnen onze vereniging, twijfelde echter geen seconde. Al gaan er geruchten rond dat hij dacht dat het om Gaston Taument ging. Ik geef hem graag het voordeel van de twijfel. Karembeu blijkt verder een man van weinig woorden. Bier drinken gaat hem daarentegen een stuk beter af. Wederom Chapeau.
Al snel valt de 1-0. Wereldgoal! Eentje zoals Arjen Robben hem in zijn goede dagen binnenschoot. Ventje is pas 16 jaar oud, zo verzekert het video-analysenteam van Olympiakos ons op de perstribune. Zestien lentes jong, maar nu al een kleine twintig miljoen euro waard. Dat is nog niks vergeleken met zijn leeftijdsgenoot Yamal, maar dan noem je er ook eentje. Niet veel later komt Olympiakos op 2-0, na een inschattingsfout in de Vlaamse defensie. De Belgen willen verzorgd voetbal spelen van achteruit, maar komen niet onder de druk uit van de Grieken. De tweede helft bracht helaas een stuk minder vertier. Olympiakos ging wisselen en vond het wel goed zo. Mechelen probeerde het nog wel, maar was simpelweg niet bij machte om een echte vuist te maken richting de Griekse defensie. Zo eindigde de wedstrijd in 2-0. Ook de Vlaardingse horeca wist nog eventjes mooi te profiteren van dit oefentreffen. Grieks restaurant Delphi verzorgde de hapjes voor alle genodigden op ons ereterras, terwijl de spelers van Mechelen na de wedstrijd hun magen vulden met een Gallo D'oro-pizza.
Al met al was het weer een geslaagde middag. Voor twee Mechelen-supporters zelfs zo geslaagd dat zij hebben toegezegd dit seizoen een zaterdagmiddag langs te komen om te kijken of die biertjes dan weer zo lekker smaken. Wie dichterbij woont, hoop ik volgende week dinsdag alweer te zien, als Sparta Rotterdam het opneemt tegen PAS Lamia. Aanvangstijd is 14.00 uur. Heel graag tot dan!
Om half twaalf lopen vader en zoon de kantine binnen. Aan het accent van de vader maken we op dat de familie ergens in de regio Mechelen woonachtig moet zijn. Ze vragen of het centrum in de buurt is, aangezien onze kantine pas om 13.00 uur opengaat voor publiek. Na een uitgebreide instructie vertrekt het gezin vol goede moed, in de hoop nog even snel een pintje te kunnen scoren, waarna hij om 13.00 uur stipt weer voor de deur zal staan. De toekomst leert dat hij het zekere voor het onzekere neemt en zelfs om 12.50 uur alweer terug is. Zo is hij één van de eersten die wordt geholpen. Het barpersoneel is vandaag op volle oorlogssterkte, evenals de bevoorrading. De stewards worden gebriefd, portofoons uitgedeeld en het is een kwestie van tijd totdat iedereen op zijn post staat. Parkeerwachters, ballenjongens, EHBO, VIP-gasten ontvangstcomité, allemaal enthousiaste vrijwilligers die tijdens deze zomerstop wederom bereid zijn gevonden om hun steentje bij te dragen aan dit mooie evenement. Iets wat in Vlaardingen toch echt alleen bij CWO kan.
Om half drie wordt de halve perstribune afgezet om een opstijg- en landingsbaan in te richten voor de drone van Olympiakos. Het video-analysenteam kan zo live meekijken vanuit hoog in de lucht, alsof je in het topje van Stadion Camp Nou zit. Maar daar wil je natuurlijk helemaal niet zitten als je ook op het Trimpad in Vlaardingen bent uitgenodigd. En zo staat de wedstrijd op het punt van beginnen. De tribune is tot de nok toe gevuld. Waar de Belgen met een pintje in de hand rustig zitten te wachten op wat komen gaat, nemen onze Griekse gasten het heft in eigen handen. Luidkeels zingen zij de ene chant na de andere, velen met gebalde vuist. Wie dacht dat ze dit niet lang vol zouden houden, kwam bedrogen uit. Pas na het allerlaatste fluitsignaal geven ze zichzelf de ruimte om weer even op adem te komen. Chapeau, zeker gezien de 30 graden celsius die alle aanwezigen te trotseren hebben.
Zodra het eerste fluitsignaal klinkt, komt een Franse ex-prof bij ons op de perstribune zitten. Karembeu, zo luidt zijn achternaam. Hij begeleidt momenteel de jeugdtrainers van Olympiakos, waar hij op het WK van 1998 nog met de wereldbeker omhoog stond. Voor iemand die pas een kleine twee maanden later het levenslicht zag, is dat niet iemand die je direct herkent. Marlon, grensrechter en scheidsrechter binnen onze vereniging, twijfelde echter geen seconde. Al gaan er geruchten rond dat hij dacht dat het om Gaston Taument ging. Ik geef hem graag het voordeel van de twijfel. Karembeu blijkt verder een man van weinig woorden. Bier drinken gaat hem daarentegen een stuk beter af. Wederom Chapeau.
Al snel valt de 1-0. Wereldgoal! Eentje zoals Arjen Robben hem in zijn goede dagen binnenschoot. Ventje is pas 16 jaar oud, zo verzekert het video-analysenteam van Olympiakos ons op de perstribune. Zestien lentes jong, maar nu al een kleine twintig miljoen euro waard. Dat is nog niks vergeleken met zijn leeftijdsgenoot Yamal, maar dan noem je er ook eentje. Niet veel later komt Olympiakos op 2-0, na een inschattingsfout in de Vlaamse defensie. De Belgen willen verzorgd voetbal spelen van achteruit, maar komen niet onder de druk uit van de Grieken. De tweede helft bracht helaas een stuk minder vertier. Olympiakos ging wisselen en vond het wel goed zo. Mechelen probeerde het nog wel, maar was simpelweg niet bij machte om een echte vuist te maken richting de Griekse defensie. Zo eindigde de wedstrijd in 2-0. Ook de Vlaardingse horeca wist nog eventjes mooi te profiteren van dit oefentreffen. Grieks restaurant Delphi verzorgde de hapjes voor alle genodigden op ons ereterras, terwijl de spelers van Mechelen na de wedstrijd hun magen vulden met een Gallo D'oro-pizza.
Al met al was het weer een geslaagde middag. Voor twee Mechelen-supporters zelfs zo geslaagd dat zij hebben toegezegd dit seizoen een zaterdagmiddag langs te komen om te kijken of die biertjes dan weer zo lekker smaken. Wie dichterbij woont, hoop ik volgende week dinsdag alweer te zien, als Sparta Rotterdam het opneemt tegen PAS Lamia. Aanvangstijd is 14.00 uur. Heel graag tot dan!