Jeff zwaait af: ‘ik ben heel dankbaar voor deze periode’
Na ruim drie jaar neemt Jeff afscheid van CWO. De ambitieuze trainer zal na de zomer beginnen als hoofdtrainer van Jong Sparta; een droombaan die hij simpelweg niet kon laten schieten. Met ruim drie jaar aan ervaring op zak blikt hij terug op een tumultueuze periode met heel veel hoogtepunten, maar uiteindelijk ook een groot dieptepunt.
Het was lente in 2019 toen CWO in zwaar weer verkeerde. Degradatie naar de tweede klasse dreigde, en de resultaten bleven uit. Kort voor het einde van het seizoen nam Jeff samen met zijn assistent Dimitri Metgod het roer over. Vanaf dat moment ging er een andere wind waaien, zo was al snel terug te zien op het voetbalveld. Jeff z’n aantreden was het startschot voor een miraculeuze eindsprint waarmee we op de laatste speeldag de nacompetitie wisten te ontlopen.
Jeff vertrok daarna weer, maar iedereen begreep dat dit naar meer smaakte. Na een seizoen dat door de coronapandemie werd onderbroken, keerde Jeff terug als volwaardig hoofdtrainer met een tweejarig contract. Helaas kende hij een valse start, omdat het jaar door weer die zelfde pandemie nooit echt van start ging. We moesten nog even geduld hebben. Het daaropvolgende seizoen konden we dan eindelijk echt beginnen, en dat liet Jeff zich geen tweede keer zeggen. CWO had een eerste elftal op trots op te zijn, die haast al z’n wedstrijden won en het publiek bij vlagen vermaakte met sprankelend voetbal. Slechts enkele weken voor het einde van de competitie vervloog de hoop op de titel, waardoor het team uiteindelijk eindigde als een gerespecteerde middenmoter.
Het jaar dat volgde, had de bekroning van Jeff zijn CWO-periode moeten worden. In het begin was het voetbal zelfs nog beter en dominanter dan het voorgaande jaar, al hoewel de uitwedstrijden lastig bleken om over de streep te trekken. Na de winterstop belande de ploeg in een neerwaartse spiraal, die uiteindelijk leidde tot de onvermijdelijke degradatie naar de derde klasse.
“Ik ben dankbaar voor de kans en het vertrouwen die de club mij heeft gegeven om hoofdtrainer te worden in de tweede klasse,” vertelt Jeff met oprechte waardering. “Ik heb hier ontzettend veel geleerd, vooral in het afgelopen jaar. Het was een periode met een aantal hele hoge pieken, maar uiteindelijk ook een diep dal.” Gevraagd naar zijn mooiste herinnering aan CWO op voetbalgebied, denkt Jeff meteen aan de overwinning van vorig seizoen thuis tegen DCV. Die wedstrijd was cruciaal in de strijd om het kampioenschap en nadat Jim een late goal scoorde, brak er een waar feest los. “Zowel de bank, de jongens op het veld als de mensen op de tribune werden echt helemaal gek”, zegt hij stralend. ,,Dat is een prachtige herinnering.” Ook de Blue Saturday’s komen ter sprake. “Daar hebben we altijd veel punten gepakt, en dat werd tot in de late uurtjes gevierd. Ik ben echt onder de indruk van hoe de organisatie dit steeds naar een hoger plan tilt. CWO heeft als amateurclub sowieso veel zaken heel professioneel geregeld.”
Gevraagd naar wat hij het meest zal missen, noemt Jeff de echte clubmensen die met hart en ziel voor CWO gaan. Hij beseft dat dit op een hoger niveau steeds zeldzamer wordt. “Ik ben enorm dankbaar voor de omstandigheden waarin ik hier heb kunnen trainen. Ik ben altijd met respect behandeld door iedereen rondom het elftal, ook toen het minder goed ging. Dat is zeker niet vanzelfsprekend en dat heb ik altijd heel erg gewaardeerd aan deze club en de mensen die van deze club houden. Ik blijf het team zeker volgen, en hoop dat ze snel weer terug zijn op het niveau waar CWO thuishoort.”
