0

CWO-selectie maakt er een Sneek-weekend van…

Een paar weken geleden kreeg ik de vraag of ik met de CWO selectie mee wilde op trainingskamp. Als je zelf de langste tijd van je leven in bierteams heb gespeeld, wil je wel eens kijken hoe een selectie een dergelijk kamp doormaakt. Tevens een mooi moment om even de hectiek van het vaderschap te ontvluchten, bij te slapen en tot rust te komen.

Onze reisleider van dit weekend, Gert-Jan Pleijsier, had vooraf een mooi programma en een lijstje met wat ik mee moest nemen gestuurd. Alles zag er veel belovend uit, een leuk programma met een paar mooie rustmomenten waarin ik een boek kon lezen.

Vol energie pikte ik vrijdagochtend mijn maatje Willy op en werden wij gedropt met bepakking voor de kantine bij CWO. Enkele blauwe-witte helden zag ik alweer met een balletje richting trainingsveld lopen, want er moest om 11.00 uur eerst nog ff getraind worden. In de tussentijd kregen wij een warm onthaal van de altijd liefdevolle Piet Bravenboer, die al weer vroeg in de ochtend bezig was met zwabber en water om de entree van zijn cluppie te doen glimmen.

Na een bakkie koffie in de kantine met wat medereizigers, was het even een kijkje nemen op veld 3. Daar waren onze blauwe-witte helden zich in het zweet aan het werken en dat zou niet de laatste keer zijn dat er hard gewerkt moest worden. Terwijl de selectie de laatste oefeningen aan het doen waren, was het tijd om in de kantine de lunch klaar te zetten. Klaas B. en Gert-Jan P. waren lekker losgegaan en hadden voor een weeshuis aan boodschappen binnen gehaald. 50 hongerige mannen en één dame moesten het weekend gevoed worden en zij hadden aan alles gedacht. Om 13.00 uur schoven onze talenten aan om lekker te eten, de helft van de selectie had echter een ander programmaboekje gelezen en kwamen al verkleed voor het carnaval aan tafel. Nu ben ik als half-Fries al een tijdje niet in Friesland geweest, maar carnaval vieren doen ze daar niet.

Na de lunch was het met bagage en al richting onze parkeerplaats, want daar stond Nooteboom Tours klaar om met een 40 enthousiastelingen naar ’t zonnige Elahuizen af te reizen. Terwijl de eerste blikjes bier en baco werden genuttigd, probeerde onze chauffeur Sander de spelregels in de bus uit te leggen, maar die had al snel door dat iedereen erg veel dorst had. Tijdens de reis naar Friesland werden de oudjes muzikaal bijgeschoold en werden de oren en stembanden op scherp gezet. Gezellig was het in ieder geval en dat beloofde voor het weekend veel goeds.

Aangekomen in Elahuizen was het uitladen en een eigen slaapplek zoeken. Na even zoeken vonden Willy en ik een kamertje met drie bedden op de eerste verdieping. Het zag er prima uit en was voorzien van raam en een stopcontact, altijd handig voor mijn apnue-apparaat. Daarna ff de boel binnen verkennen, boven was er een speelkamer met een tafeltennistafel en allerlei verkleedspullen, beneden vier douches, zes toiletten, een grote keuken, een grote slaapruimte en een zit- en eetruimte met bar. De eerste paniek ontstond al toen de tap te weinig druk gaf, Jasper begon al te zweten: geen bier, dat kan niet. Gelukkig was daar onze gastheer Piet, die met wat sleutelwerk,snel het goud gele sap uit de tap deed stromen. Terwijl de eerste tafeltennispotjes op zolder werden gespeeld, de pokeraars hun stekkie hadden gevonden, was reisleider Gert-Jan op weg naar de chinees. DJ Tobi had inmiddels de geluidsinstallatie ontdekt en zorgde er voor dat een normaal gesprek er voorlopig niet in zat.
De chinees had haar best gedaan en al snel stond er een rij bij de bar om de lekkernijen op te scheppen. Jong en oud genoot van de lekkernijen en wisten binnen een mum van tijd meerdere borden met het Chinese goed naar binnen te werken. Na de chinees was het uitbuiken, genieten van het eerste bakkie koffie van barman André en genieten hoe iedereen aan het dobbelen, pokeren, FIFA-en of tafeltennissen was. Voor een toetje had ik gezorgd, als wij op trainingskamp gaan met HVO-5 dan proosten wij op een mooi weekend, door het in raptempo naar binnen werken van een koude Limocello, de twee flessen waren dan ook zo leeg. Mannen hou deze traditie in ere.

Vrijdagavond was er ruimte gemaakt voor de wat ik inmiddels begrepen heb, de traditionele voetbalkwis. Kwismaster Dennis v.d.W. had een zestigtal voetbalvragen opgesteld, waar menig VI-journalist moeite mee zou hebben. In koppels werden in drie ronden de vragen beantwoordt en de beste drie koppels kregen een mooie prijs. Igor en Larissa gingen er met de hoofdprijs vandoor.
De rest van de avond werd er gezellig gekletst, gedronken en gekaart. Om 01.00 uur was ’t voor mij mooi geweest en zocht ik mijn slaapvertrek op. De volgende ochtend zou ik zorgen voor de gebakken en gekookte eitjes, dus een beetje op tijd naar bed was wel nodig.
Het werd een korte nacht, want de halve selectie was afgeweken van het programma en nog even een afzakkertje gaan halen in Sneek. Terug bij het huisje wilden zij iedereen graag om 05.00 uur ’s ochtends vertellen hoe leuk Sneek is. Op mijn leeftijd krijg ik op deze tijd de eerste aandrang tot een ochtendplas, dus was dit voor mij een mooi moment om richting toilet te gaan en een plasje te plegen. Daar stond Koen, tegenwoordig aanvoerder van CWO2, een poging te doen om zijn lenzen uit of in te doen. Op mijn vraag hoe het was in Sneek kreeg ik een kort antwoord, goed, alleen de terugweg een akkefietje. Eerde W. was spraakzamer, zeg maar druk. Hij had een tafel op zijn kop gehad, zag dat zijn maten klappen kregen en kwam ze natuurlijk te hulp, we zijn toch een team. Een uurtje later toen ik lekker had gedouched en op weg was naar de keuken om de eitje te bakken, zat Eerde klagend op een stoel. Die Marokaan had toch wel hard tegen zijn vuist aangelopen, hij was dik en pijnlijk. Een glas Jack Daniels was voor hem het wondermiddel.

Bij het ontbijt was wonderbaarlijk iedereen aanwezig en ging de muziek ook weer op hard. Enigszins brak werden de eieren en andere lekkernijen naar binnen gewerkt en werd de boel gezamenlijk opgeruimd. Want de om 10.30 uur vertrok de eerste bus richting vv Balk, waar ons tweede om 12.00 uur mocht aantreden tegen vv Balk 2. Zelf had ik voor de zekerheid een paar voetbalschoenen en trainingspak gekocht, zodat ik de warming up kon meedoen en keeper Brandy kon inschieten. Op mijn leeftijd is bewegen belangrijk. Als vijfde wissel nam ik plaats in de dug-out om te kijken hoe onze blauw-witte helden van CWO2 zich staande hielden tegen de talenten van vv Balk, tevens kon ik zo vlaggenist Robert Poot aanmoedigen. Ondanks het slaaptekort en het overmatig gebruik van de alcoholische versnaperingen was het veldspel en de inzet prima, twee lullige tegengoals zorgde voor een achterstand en ervoor dat we de hele wedstrijd achter de feiten aanliepen. Het veldspel en de inzet waren prima, maar vv Balk was scherper en feller en wist makkelijker te scoren. Uiteindelijk werd het Eerde die met een mooi afstandsschot nog de eer wist te redden en eindstand van 6-1 op het scorebord liet noteren. De jongens van twee lieten zien dat zij als mannen kunnen knokken en niet alleen ’s avond een vent zijn.

Nu was CWO1 aan de beurt tegen vv Balk 1. Joke en Ben kwamen ook nog even supporteren en zagen dat ons vlaggenschip het prima deed. CWO kwam ongelukkig achter door een keepersfoutje, maar wist zich goed te herstellen tegen deze eersteklasser en kwam met goed positiespel via Jimmy Onderdelinden terug op 1-1. Begin tweede helft had CWO het betere spel, maar wist het niet te scoren. Uiteindelijk deed de zoektocht naar de overwinning CWO de das om en wist vv Balk in het laatste kwartier twee keer te scoren en een 3-1 overwinning binnen te halen.
In de tussentijd had CWO 2 en supporterS kennis gemaakt met de vv Balk-kantine en hun befaamde gehaktbal. Willy en ik doen al een paar jaar de broodjebaltest en vv Balk had een bal gehakt, waarvoor Willy en ik naar Balk zouden emigreren. Het bleef niet bij één bal deze middag. Ondanks de nederlagen was de sfeer in de kantine prima en werd er zelf door de stugge friezen meegedaan in de polonaise toen het CWO-clublied werd opgezet.

Om 18.00 uur was het met zijn allen de bus in om richting ons huisje te gaan. Daar werden om 18.30 uur 20 dozen pizza’s bezorgd en die werden warm onthaald, van een middagje voetbal krijg je trek. Na de Italiaanse hap was het uitbuiken, relaxen en ons geestelijk voorbereiden op een avondje Sneek. Om 22.30 uur vertrok jong en oud met de bus richting Sneek. De oudjes doken de eerste de beste kroeg in en de jonkies gingen hun eigen weg. De afspraak was om weer in de bus te zitten om 01.00 uur, maar van de 50 man, zaten er op de terugweg 2 man in de bus. Sneek bleek niet alleen tijdens de Sneekweek een gekkenhuis te zijn. Zowel jong en oud vermaakte zich prima en wisten om een uurtje of 06.00 weer met heel wat taxi’s het huisje te bereiken. Erg veel geslapen werd er niet deze nacht en de wekservice, onder leiding van Jasper, wist iedereen om 9.00 uur weer wakker te maken voor het ontbijt. Het nummer van Gandalf Saxo konden Willy en ik inmiddels wel meezingen.

Na een snelle douche kon ik weer aan de bakplaat aan de slag met de eitjes en werd het ontbijt weer klaargezet. Helaas wist niet iedereen om 10.00 uur de ontbijttafel te vinden, maar wisten de aanwezige wel raad met het ontbijt. Nou ja niet iedereen, er waren er een aantal die kozen voor koude pizza en bier.
Na het ontbijt was het tijd voor de laatste sportieve activiteit, we gingen op zijn Fries slootje springen. Onze trotse Friese gastheer Piet legde ons eerst de historie van het Fierljeppen uit, voordat we met goede moed en drie polsstokken de weilanden opzochten. Nadat Eerde persoonlijk de diepte van de sloot had gemeten, was het aanvoerder Dwy die als eerste een poging waagde; na enige twijfel,wist hij droog de overkant van de drie meter brede sloot te halen. Hierna volgde er meer helden, maar niet iedereen hield het droog, wat natuurlijk veel gelach opleverde. Zelf was ik in de tussentijd over een spekglad bruggetje naar de overkant gelopen om foto’s te maken van de waaghalzen. Het zou een mooie foto opleveren als onze trainer een nat pak zou halen, helaas was er een blessuregolf ontstaan bij de technische staf, een slechte achillespees, een slechte knie of hoofdpijn van een avondje stappen of te vroeg gepiekt. Dat kon ik toch niet op me laten zitten, dus waagde ik een poging namens de oudjes. Eerst mijn telefoon naar de overkant en daarna ik zelf met polsstok en al, zowaar geen nat pak.

Lunchtijd diende zich al aan en ik had de opdracht om de laatste eieren op te bakken, zo gezegd zo gedaan. Mijn maatje Willy wist tijdens het lunch iedereen stil te krijgen met een mooie speech over wie wij als CWO zijn en dat we trots mogen zijn op ons CWO. CWO is niet alleen de selectie, maar de selectie is wel CWO, een mooie combinatie van mooie mensen, die gezamenlijke met plezier en ieder op zijn eigen manier CWO maakt van wat zij is, een geweldige club.

Na de speech was ’t tijd om onze spullen te pakken en samen het huisje aan kant te brengen. Vele handen maken licht werk en binnen een korte tijd was het huisje aan kant en kon gastheer Piet onze reisleider Gert-Jan de borg teruggeven. Om 13.30 uur vertrokken wij vanuit het winderige Elahuizen naar het mooie Vlaardingen; de busreis verliep opvallend rustig, iedereen had dit weekend zijn piekmomenten gehad en moest snel ff bijslapen.

Op de afrit Vlaardingen-Holy was iedereen klaarwakker toen het CWO-clublied door DJ Jasper werd aangezet en was het bij aankomst snel uitpakken en richting huis. Nadat ik onze reisleider Gert-Jan de hand had geschud kon ik met Willy huiswaarts naar moeder de vrouw en kids.
Het biefstukje met gebakken aardappelen thuis smaakte prima, maar daarna gingen ook bij mij snel de luikjes dicht en kon ik gaan dromen over dit fantastische trainingskamp.

Wat viel verder op?:
– Hoe jongens mannen kunnen zijn en mannen weer jongens worden:
– Dat verzorger Henk toch meewilde op kamp en tot in Schiedam achter de bus aan fietste;
– Verliefd worden, kent geen leeftijdsgrenzen;
– Joke is geen pizza liefhebber;
– De perfecte organisatie onder supervisie van Gert-Jan Pleijsier;
– Het vluchtgedrag van onze buschauffeur, na één nachtje “slapen” in ons huisje, sliep hij in de bus;
– Het alcohol absorberend vermogen van menig selectielid;
– De speeches van Dwy;
– De fitheid van sluwe vos Planken;
– Hoe een trainingskamp kan bijdragen aan het wij-gevoel.
Kort samengevat een super weekend, wat een mooie basis is voor een sportieve tweede seizoenshelft.
Namens die twee malloten met die CWO-trui uit de bestuurskamer, dank voor deze mooie ervaring.
Cees Jan