CWO JO9-2 “ Maatje te klein of te groot?! ”
Het is een koude zaterdag 27 november, het CWO-voetbalveld nog herstellende van heel veel regen maar gelukkig windstil.
De persconferentie van vrijdag avond had een hoop onrust veroorzaakt, niet meer trainen? Wel wedstrijden spelen? Hoe zit het dan met de pietendisco van woensdag?
Daniel die zich in de ochtend ziek afmeldde.
De focus moest snel weer op onze wedstrijd tegen Excelsior’20 JO9-4.
In de kleedkamer werd de opstelling besproken en werd er aangegeven door de trainers dat we vandaag lekker zouden gaan voetballen met 1 extra afspraak.
Elkaar goed in de gaten houden en coachen dat als de tegenstander de bal heeft wij laten zien dat wij de bal willen hebben.
En dat doen we niet door netjes aan de tegenstander de bal te vragen maar om inzet te tonen, voeten voor die bal te zetten, schouders gebruiken en te knokken voor die mooie voetbal.
Onder aanleiding van aanvoerder Darrell van deze week werd het team meegenomen in de warming up.
De tegenstander kwam inmiddels ook aan en vroeg zich af of wij een JO10 elftal waren.
Een blik op de spelertjes van Excelsior’20 gaf duidelijkheid, daar deze mannen allemaal een kopje kleiner waren dan onze spelertjes.
We begonnen de eerste 10 minuten heel onrustig aan de wedstrijd, met Issa in de goal, Rover en Dewi als verdedigers. Aslan ging als middenvelder aan de slag om Fenne en Darrell in de aanval te ondersteunen. Excelsior’20 tikte er rustig op los en al snel lag de bal bij ons in het netje. Nou staat CWO JO9-2 niet bepaald bekend om de vurige en intense start periodes dus na wat wakker schudden links en rechts was het Darrell die de 1-1 op het scorebord wist te zetten.
In de 2de 10 minuten kwam Mas het veld in om samen met Rover de boel achterin dicht te houden en mocht Darrell even uitrusten. De dames Fenne en Dewi gingen beide voorin spelen en Aslan zou de stofzuiger blijven op het middenveld. De afspraak van de kleedkamer werd nog even herhaald.
Deze afspraak bleek moeilijker dan gedacht. 3 Doelpunten van Excelsior’20 werden snel achter elkaar gemaakt. Lichtpuntje in deze 10 minuten was een mooie corner van Fenne en Aslan die met een mooie binnenkant voet de bal op de lat plaatste en helaas er net niet in.
Na de pauze gingen we de 3de 10 minuten in. Mas ging keepen en Issa kwam in de aanval erbij. Iedereen geloofde er nog in en na wederom het herhalen van de afspraak (U weet hem denk ik al…afpakken van de bal als de tegenstander deze heeft….) stonden we klaar om richting de goal van de tegenstander te gaan…euh nee toch niet…. Excelsior’20 was feller en wilde de bal gewoon meer hebben dan wij en scoorde alweer snel de 1-5.
Op een schot van Excelsior’20 beschermde Aslan zijn gezicht met z’n handen, maar deed dit op de doellijn, dus de scheidsrechter kon niet anders dan de bal op de stip leggen. Mas zat er goed bij, echter zat de bal er wel in. Het geloof in een ommekeer vloeide langzaam weg. Koppies gingen hangen, en Excelsior’20 maakte er nog 2. Met 1-8 de laatste time out in.
In de time out voor de laatste 10 minuten heeft iedereen aangegeven nog 10 minuten met de schouders eronder er vol voor te gaan. Excelsior’20 wist wederom snel te scoren. Het spel ging vervolgens op en neer en iedereen liep ergens, maar niet altijd op de afgesproken posities.
Na slim uitverdedigen kwam de bal bij Fenne die goed overzicht had en Dewi op maat bediende en Dewi wist dit kansje te verzilveren.
2-9 was de eindstand.
Soms zit het gewoon niet mee, lukt het even niet.
De kleine mannen van Excelsior’20 hebben deze dag laten zien door inzet en passie een maatje te groot te zijn voor ons.
Pascal, Denise en Serge
